بنت الحسین (علیه السلام)

🔴اگر خداوند همه جا هست پس چرا هنگام دعا دست به سوى آسمان بلند می کنیم؟

✅غالباً این سؤال براى مردم مطرح است که در عین اینکه خداوند، مکان و محلى ندارد چرا هنگام دعا کردن دست به سوى آسمان بلند میکنیم؟
💠بلند کردن دست سوی آسمان، به این جهت نیست که خداوند مکان خاصی دارد، 

🔆کما اینکه رو به قبله ایستادن به هنگام نماز ، هم به معنای این نیست که خداوند جهت معینی دارد، 
🔵بلکه این رفتارها، هر یک حکمت خاص خود را دارد…
🌼امام علی (علیه السلام) می‌فرماید:
«هر وقت از نماز فارغ شدید دست‌هاى خود را به سوى آسمان بلند نمایید براى دعا کردن»
💥شخصی از آن‌حضرت پرسید: اى مولاى من! آیا خداوند در هر مکان و جهتى نیست؟

 امام(علیه السلام) فرمود:

«بله»
❓ پرسید: پس چرا باید دست‌هاى خود را به طرف آسمان بلند کنیم؟

🌺امام(علیه السلام) فرمود:
«مگر آیه “وَ فِی السَّماءِ رِزْقُکُمْ وَ ما تُوعَدُونَ” را قرائت نکرده‌اى! 
🍃روزى باید از محلش طلب شود

و محل آن آسمان است که خداوند بیان فرموده؛ چون باران از آسمان نازل می‌شودو به سبب آن از زمین قوت خلایق روئیده و بیرون می‌آید…

☘وقتی انسان دست به دعا برداشت، مستحب است آن‌را بر سر و صورت خود بکشد،

برای این‌که لطف خدا شامل این دست می‌شود و دستی که عطای الهی را دریافت کند، گرامی است، 

بنابراین، خوب است آن‌را به سر و صورت بکشد. 
🌺چنان‌که در این زمینه امام صادق(علیه السلام) فرمود:

«هیچ بنده‌اى دست به درگاه خداى عزیز جبار نگشاید جز این‌که خداى عزّ و جلّ شرم کند که آن‌را تهى بازگرداند تا این‌که به مصلحت خود چیزی از فضل رحمتش در آن بنهد…
🌟پس هرگاه یکى از شماها دعا کرد تا دستش را به سر و روى خود نکشیده، آن را پس نکشد…
📘بحار جلد 3 صفحه 330

اذا فَرِغَ احَدُکُمْ مِنَ الصَّلوةِ فَلْیَرْفَعْ یَدَیْهِ الَى السَّماءِ، وَ لِیَنْصَبَّ فى الدُّعاء 

📗بحارجلد 90 صفحه 308 حدیث 7